Kapıdan
Kapıdan
Bizde kapı, önünde durup yardım isteyeceğimiz buyurgan bir gücü simgeler. Ben kapıyı yeni yaşantılara bir çıkış olanağı olarak görüyorum. Kapı, kapılanacağımız bir güç değildir. Kapılanmak yakışmaz insana. Emeği, bilgisi, becerisi açar kapıları. Kapılanmak, kapıda kul olmaktır. Kapılar kul olmak için değildir. İnsan olmanın kapısının önünde durmuşum. Açılmasa da. Açıldığında karşılaştıklarımın başıma neler getireceği bilinmese de. Kapı önünde durmuşum, yazgımın önünde.
***
Kapı. Beni kapma. Oradasın. Ne var arkanda? Her kapı arkasında olanı önüne koyar. Nasıl durmalı bir kapının önünde? Ben nasıl durursam kapıya, kapı da bana öyle durur. Kapının önü, benim önüm görüşürler. Buna “önleşme” diyorum. Önlerimiz görüşür, ardımızın kapıları ardına kadar açılır.
Doğduğum kentte önleştiğim, görüştüğüm kapılar vardı. Hâlâ orada mıdırlar? Önlerinde kendimi aradığım kapılarla önleşip birbirimizi açıyoruz. İstanbul’da var o kapılardan, Ankara’da yok. Belki dünyada yok, kâinatta var.
***
Kapı! Bana bak! Sen ne şunun ne bunun ne hükümetin, devletin ne tavlanın ne herhangi bir kentin ne geçimin ne bir makamın ne bir iş yerinin kapısısın. Türkçem farklı kapılar açıyor sana. Ben farklı kapılar açmak için geldim. Kapıya kapılar açmaya. Başka türlü görülesi kapılar. Kapan olan kapılar, kapıveren, kapanıveren. Ardımızdan kapandığında bizi zindanımıza tutsak eden kapılar.
Kapı! Bana bak! Kolla kendini, gizlerine yolcuyum ben.
***
Anahtar. Deliği. Kilit. Her kapı açılmaya mahkûmdur, arkasından bitimsiz sayıda açılmayı bekleyen kapalı kapılar çıksa da. Anahtar deliğinden gördüm de öyle söylüyorum.
***
Çilingir kapı ahlakına aykırıdır.
***
Kapı gibi insan derler, iri yarı olana. Benim dilimde kapı, açılsa da kapansa da bize yaşantı gülü sunan bir bahçedir. Demek ki, kapı sevgilimdir.
***
Sevgilinin kaç kapısı vardır. Sevene bağlıdır. Seven, sevense sevgilideki tüketilemez sayıdaki kapıları bir bir keşfedecektir.
***
Aşkta kapılanma yoktur. Kapı olma vardır. Başarılamayan aşklar, kapısını bulamayan aşklardır. Asıl olan kapıdır, açılıp kapanması değil. Ben açılmayan kapılar olarak yaşadığım dostlarımı severim.
***
Sakın kapılarını kırma sevgilinin. Çilingir çağırma. Pencereden bacadan girme sevgilinin evine. Kapıyı çal, bekle. Açılmıyorsa, evin başka bir kapısı açık olabilir. Sevgilinin kapılarını keşfedemediğin için açılmayan tek kapıdan dönüyorsun. Yokla öyleyse kendi kapılarını, bak bakalım açık olan var mı? Açık kapıları olmayan başkalarının kapılarını çalmasın.
***
Kapısını çetin bir yokuşun başından doruğa çıkarmaya çalışan bir kapı taşıyıcı, yeni bir Sisüfos var mıdır? İnsanız, kapılı varlıklarız. (Kapılmış varlıklar mı desem, bir şeye ya da biri tarafından?) Kapılarımızı taşıyoruz yanımızda her an. Kapıyız da aynı zamanda. Çok kapılı kapıyız.
***
Giren çıkanın belli olmadığı mekânların insanı, kapılarını yitirmiştir. Kapılığını unutmuştur.
***
Zilimizde adımız yoktur. İçimize açılan kapıların şifresi de yoktur. İçe dostlar bilir içimizin yollarını, kapılarını. Dışa dostlar şifre sorar. Şifremiz olmadığı için şifre çözücüler yıllardır kapımızı açmaya çalışıyorlar.
***
Gidiyordum. Karşıma kapı çıktı. Acaba ne yasaklanıyor, ne saklanıyor, ne engelleniyor? Kapı engel midir? Kapı bir uyarıdır: Dikkat yaşıyorsun!
***
Kapısız dünya mı istiyorsun? Görünürde kapıları yoksa da, görünmezde olabilir.
***
Merhaba sevgilinin kapıları! Açtıkça kapanıyor, kapandıkça açılıyorsunuz.
***
Ben insanı kapısından tanırım.
***
“Aç kapını ben geldim” değil, “Aç kapımı ben geldim” de değil. Açıştık kapılarımızı, geliştik.
***
Bekle beni. Birbirimizin kapılarına gelelim. Kapışalım.
***
-Kırarım senin üfürükten kapılarını! - Kır! Kapılarım senin görüp de kırdıklarından oluşmuyor. Seni ayazda bekletecek nice kapıları var içimin!
***
-Tak, tak! Aç kapını! -Kapımı açmak için kapım olmalısın!
***
Kapılar kaplamıştır hayatı. Hoyratlar kapıları görmezler, görseler de kırar geçerler. Hoyratlar, kapı körleridir. Kapıları göremedikleri için kimselerin dünyasına giremezler.
***
Kapanır kapı
Ardındaki sesi ararız
Sorarız
Yok mu kimse
Zamanın ötesinde?
***
Bir kapının bir başka kapıya anlatacak ne kadar çok şeyi vardır.
***
Kapılarımla sev beni.
***
-Biraz önce burada kapın yoktu, nereden de çıktı karşıma? –Kalbimi kırdın da ondan.
***
Kırılmış kapıdan girilmez.
***
Her kapının canınızı gören bir açanı olmalı.
***
-Bütün kapılar kapalı bana. –Unutma, kapalı kapı da kapıdır.
***
“Açıl Susam açıl” bir kapı kapatma sözüdür.
***
Kapılarım, içimdeki âlemlerin kapılarıdır. Âlem seyrine gelen canlara, onlarla önleşip söyleşebilirlerse açıktır.
***
“Hırsıza kapı dayanmaz” denir. Hırsızın açtığı kapı kendi kapısıdır, benimki değil.
***
Kimler kapıdadır? Bir sevda, bir ölüm. Hoş geldiler.
***
Kapılara kapılınız. Onlarda hakikat vardır.
***
Kapımızı çalana tanıştıracağımız kapılarımız vardır.
***
Kapımızda gökyüzü, bir çalanını bekler.
***
Kapısı açık değilim. Kapıları kapılarımla görüşenlerle görüşürüm.
***
Âşık Veysel dostumuza diyorum ki “hanımızın ikiden çok ama pek çok kapısı vardır.
Yaşarken insan defalarca doğar, defalarca ölür de kapılarını çoğaltır.
***
Kapı! Teşekkür ederim, bana açtığın kapılar için.
--------------------
Ekim 2017, Ankara
