KARANLIĞIN

                                                           Böyle değildin

                                                           Karanlık bakıyor gözlerin

                                                           Bir zamanların sığ suları

                                                           Şimdi artık çok derin

                                                           Sordun durdun yıllarca

                                                           Bu dünyada nedir yerin

                                                           Gidiyorsun perişan şaşkın

                                                           Aklınca düşünceden mana kopararak

                                                           Anlamadın bu dünyanın saydamlığını

                                                           İnsanları, bulutları, kuşları

                                                           Ardında karmakarışık izler bıraktın

                                                           Yürüdün, yürüdün, yürüdün

                                                           Hangi pınarı aydınlattı karanlığın?